Op het podium zien we twee rare, komische figuren: de rode neus en de komische loop verwijzen soms naar de clowns uit het vroegere Oostblok. Maar deze knipoog naar de traditie gaat gepaard met een uitgesproken smaak voor de verbeeldingskracht, gekoppeld aan een aangeboren zin voor het komische, gekruid met een buitengewone acrobatietechniek. Al deze elementen maken van ‘HA HA HA’ een wonderlijk spektakel van een clownesk duo in een mysterieus universum, grenzend aan de tekenfilms van Tex Avery en met referentie naar het objectentheater.

In een opeenvolging van onwaarschijnlijke, hoogst vermakelijke sketches drijft ‘HA HA HA’ de spot met alle kunstige ingrepen en ander gehoempapa. Enkele schaarse voorwerpen sieren het beeld van de soberheid, maar deze dienen enkel als voorwendsel tot nieuwe gags, een nieuwe loop met de fantasie: een ballon die uit de hemel valt, een rebelse wortel, een poort naar de vergankelijkheid.
Het vreemde kruist onophoudelijk de vindingrijkheid. Alles speelt zich af in de blikken, in de mimiek, in de onderlinge verhoudingen ook, want de acolieten zijn om beurten slachtoffer, rivaal of bondgenoot.